​

ตัวอย่างที่ 3.3 อธิบายได้ดังนี้

​​

1. บรรทัดที่ 1 กำหนดค่าโดยสาร 6.50 ไว้ในตัวแปร fare

2. บรรทัดที่ 2 รับอายุเก็บไว้ในตัวแปร age

3. บรรทัดที่ 3 ตรวจสอบเงื่อนไข ถ้าอายุตั้งแต่ 60 ปีขึ้นไปเป็นจริง จะลดราคาค่าโดยสารครึ่งหนึ่งแล้วเก็บตัวแปร fare จะเป็น fare/2 บาท

4. บรรทัดที่ 5 เป็นกรณีที่อายุน้อยกว่า 60 และไม่เกิน 3 ขวบ ซึ่งใช้คำสั่ง elif เพื่อสร้างทางเลือกนี้

5. บรรทัดที่ 7 เป็นกรณีอื่นนอกเหนือจากกรณีที่ระบุไปแล้ว คือ อายุในช่วงของผู้โดยสารทั่วไป จะพบว่าการใช้ if-elif-else ทำให้การเขียนโปรแกรมกะทัดรัด และตรวจสอบได้ง่ายขึ้น