บทที่ 3 การแก้ปัญหา
บทที่ 3 การแก้ปัญหา
เป็นบทเรียนที่มุ่งเน้นให้ผู้เรียนมีความรู้ความสามารถในการวิเคราะห์ขั้นตอนการแก้ปัญหา กลั่นกรองแนวคิดของตนเอง ออกแบบขั้นตอนวิธี และเขียนโปรแกรมเพื่อช่วยประมวลผล
3.1 ขั้นตอนการแก้ปัญหา
3.2 การเขียนรหัสลําลองและผังงาน
3.3 การกําหนดค่าให้ตัวแปร
3.4 ภาษาโปรแกรม
จุดประสงค์การเรียนรู้
1. อธิบายขั้นตอนการแก้ปัญหา แก้ปัญหาตามขั้นตอนการแก้ปัญหา
2. วางแผนการแก้ปัญหาโดยใช้รหัสลําลองและผังงาน
3. แก้ปัญหาตามขั้นตอนการแก้ปัญหา
3.3 การกําหนดค่าให้ตัวแปร
การกําหนดค่าอย่างใดอย่างหนึ่งให้กับตัวแปรสามารถทําได้ 3 วิธี คือ
o การรับค่าจากภายนอก
o การกําหนดค่าจากค่าคงที่หรือตัวแปรอื่น
o การกําหนดค่าจากการคํานวณ
สัญลักษณ์ที่นิยมใช้สําหรับกําหนดค่าให้กับตัวแปร คือ <---- ใช้เพื่อนําค่าทางขวาของ <---- ไปกําหนด ให้กับตัวแปรทางด้านซ้ายของ <---- เช่น
การตั้งชื่อตัวแปรควรตั้งชื่อให้เหมาะสมกับค่าที่เก็บในตัวแปร เช่น ตัวแปร name เก็บข้อมูลชื่อ, ตัวแปร age เก็บข้อมูลอายุ
จากตัวอย่างที่ 3.2 และ 3.3 สามารถเขียนรหัสลําลองและผังงานที่ใช้ตัวแปรได้ดังตัวอย่าง 3.4
ตัวอย่างที่ 3.4 รหัสลําลองและผังงานที่มีการใช้ตัวแปร
การใช้งานรหัสลําลองหรือผังงานในตัวอย่างที่ 3.4 นักเรียนจะสังเกตเห็นว่าการทํางานจะเรียงตามลําดับ ทีละคําสั่ง เรียกว่ามีรูปแบบการทํางานแบบลําดับ สําหรับตัวอย่างที่ 3.5 และ 3.6 ต่อไปนี้ จะมีการทํางาน รูปแบบอื่น คือ แบบมีเงื่อนไข และแบบวนซ้ํา
ตัวอย่างที่ 3.5 รหัสลําลองและผังงานที่มีการทํางานแบบมีเงื่อนไข
สถานการณ์ หลังรับประทานข้าว ถ้านักเรียนมีเงินเหลือจะซื้อขนม
ตัวอย่างที่ 3.6 รหัสลําลองและผังงานที่มีการทํางานแบบวนซ้ํา
สถานการณ์ นักเรียนร่วมวิ่งแข่งในงานกีฬาของหมู่บ้าน ซึ่งหากไม่ครบ 5 กิโลเมตรจะไม่หยุดวิ่ง
